14 marca 2024 r. podczas XXVI sesji popularnonaukowej na temat „Zobacz w drugim człowieka – każdy jest ważny” zorganizowanej przez Zespół Szkół Ekonomicznych w Nowym Sączu i przeprowadzonej we współpracy z Wyższą Szkołą Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu, bardzo ciekawe wystąpienie (z perspektywy osoby w spektrum autyzmu) miał również Jan Gawroński – Społeczny Zastępca Rzecznika Praw Dziecka, a jego relacja z tego wystąpienia poniżej (#dzieciństwobezprzemocydorosłośćbezlęku):
„Na zaproszenie Zespołu Szkół Ekonomicznych w Nowym Sączu uczestniczyłem w XXVI sesji popularnonaukowej pod hasłem „Zobacz w drugim czlowieka – każdy jest ważny”, której celem jest propagowanie wiedzy psychologiczno-pedagogicznej.
Sesja odbyła się 14 marca w Auli Wyższej Szkoły Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu pod patronatem Prezydenta Miasta Nowego Sącza Ludomira Handzla.
Sesja organizowana jest cyklicznie od 26 lat i jest skierowana do młodych ludzi oraz kadry pedagogicznej.To ważne wydarzenie dydaktyczne i naukowe dla osób uczniowskich i środowiska lokalnego.
Sesja była okazją do wyjaśnienia nurtujących nas wszystkich problemów dot. uczniowskich z niepełnosprawnościami, z własnymi potrzebami edukacyjnymi.
„Fikcja edukacji włączającej, łamanie praw osób uczniowskich z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, niezrealizowanie zaleceń, brak dostosowań, nieprzygotowana pedagogicznie i mentalnie kadra nauczycielska – to oprócz agresji ze strony rówieśników, najczęstsze problemy osób uczniowskich w spektrum autyzmu. Przymus terapeutyczny, siłowe eliminowanie tzw. zachowań trudnych, opresyjne wtłaczanie dzieci i nastolatków w obowiązujące”normy”, tresura i „łamanie” młodych ludzi zamiast zrozumienia potrzeb i wsparcia uszytego na miarę – powodują silny stres, brak samoakceptacji, depresję. Trauma z okresu dzieciństwa, przeżywane przez całe życie, niosą za sobą ryzyko samobójstw, których z roku na rok przybywa.
Młodzi rzadko otrzymują w porę niezbędną pomoc. Na wizytę u psychologa czeka się miesiącami. Psychiatra dziecięca jest w Polsce w stanie zapaści. Brak profilaktyki, brak wczesnej, rzetelnej diagnozy. W przepełnionych, niedoinwestowanych szpitalach psychiatrycznych młodym pacjentom i pacjentkom odbiera się godność, podmiotowość, szansę na poprawę kondycji psychicznej, na przyszłość bez lęku.
Dorosłym w spektrum autyzmu z niepełnosprawnościami sprzężonym i ich osoby opiekuńcze, pozbawieni systemowego wsparcia – są w dramatycznej sytuacji, narażeni na wykluczenie społeczne. Po 24 roku życia wciąż wiele osób z największymi trudnościami w codziennym funkcjonowaniu trafia do systemowej próżni. Aktywizacja zawodowa nie działa, nawet w przypadku osób o dużym potencjale intelektualnym. Niezdiagnozowane w dzieciństwie kobiety w spektrum autyzmu często padają ofiarą przemocy seksualnej i dyskryminacji krzyżowej – ze względu na płeć, neuronietypowość, czasem także tożsamość płciową.
Rodzice pozbawieni wsparcia i dostępu do wiarygodnych źródeł informacji często sięgają po pseudoterapie. Zarabia na nich coraz lepiej prosperujący biznes pseudomedyczny i cyniczni szarlatani, obiecujący cudowne „uleczenie” z autyzmu, cierpią okaleczani fizycznie i psychicznie ludzie.
Osoby w spektrum autyzmu znacznie częściej niż osoby neuroatypowe są narażone na przemoc – w szkole, w ośrodkach wsparcia, relacjach rówieśniczych, a nawet w rodzinnym domu.
Przemocy i wykluczenia doświadczają też bliscy osób w spektrum autyzmu, często pozostawieni samym sobie, niewidoczni dla systemu wsparcia.Osoby z niepełnosprawnościami i ich potrzeby powinny być w centrum zainteresowania instytucji zaangażowanych w tworzenie systemu wsparcia.
Potrzebujemy zmiany myślenia w systemie wsparcia osób w spektrum autyzmu i niepełnosprawnościami sprzężonymi tak aby odpowiadał ich realnym potrzebom.
Co nas łączy? Spektrum autyzmu, własne lub członka rodziny. Doświadczenie przemocy, bezsilności, depresji, wykluczenia, lęku.
Panicznego leki o przeszłość – ich samych albo tych, których kochają.”
